III. Hostis Humani Generis

iii.i. Óvættin sem leitar á þig
heggur þína innstu taug
Forynjan sem kallar nafn þitt

ii. Rödd hennar
heit og dauð
heit og dauð

iii. Launungarmál
hnífsskarpt hvískur
ormatal í huga mér

iv. Seiður forn
magnaður
bölrúnir skal rísta

v. Aska gýs úr vitum mínum
drepsótt í bláum beinum

vi. Návindur ber þung orð á lofti
Hrafnaþing kveður upp dóma

vii. Tungl vex og blóðgast
þögn ríkir á himni
prísundin riðar til falls

viii. Heyr!

ix. Látið óma
enn á ný
þá trylltu frygðarsöngva

x. Hinn nafnlausi lýkur upp
áttunda innsiglinu

xi. Blóð hans brennur í iðrum mínum
raust hans skekur heiminn:

xii. „Þú þekkir mig
náttvættur
sem gvuðar á glugga
sálu þinnar

xiii. Nafn mitt strikað
úr helgra bókum
En ritað í
ösku jarðar“

-

xiv. Ljós
hinsta
hilling manna

xv. Svartasta
gjá
leiðir okkur handan

xvi. Þurr
mold
þungar rætur rotna

xvii. Eyðilögð
auð
liggur í draumlausu dái

-

xviii. Ei trúa
ei vona
feigð kallar
eirð neitar

xix. Neitar
teikn flöktar
tóm